Α. Έλλειψη Προγραμματισμού
Η καλή επικοινωνία δεν
επιτυγχάνεται κατά σύμπτωση. Συνήθως
οι άνθρωποι αρχίζουν να ομιλούν και να
γράφουν χωρίς πρώτα να σκεφτούν και να
προγραμματίσουν και χωρίς να είναι
σαφές το μήνυμά τους.
Αντίθετα εάν η εντολή είναι
σαφής και επιλεγεί το πιο κατάλληλο
μέσο επικοινωνίας, καθώς και η πιο
κατάλληλη χρονική στιγμή όλα αυτά θα
βοηθήσουν σε μεγάλο βαθμό την κατανόηση
του μηνύματος.
Β. Διαστρεβλωμένη διάθεση
Ακούμε κάτι και καταλαβαίνουμε
διαφορετικό από αυτό που μας πληροφορούν.
Συνήθως «ακούμε» αυτό που επιθυμούμε
να ακούσουμε. Η συνηθισμένη διάθεση
ενός ατόμου καθορίζει σε μεγάλο βαθμό
τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται
μια δεδομένη κατάσταση.
Ο σχηματισμός μιας διάθεσης
εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως
προσωπικό, εργασιακό περιβάλλον,
προσωπικότητα κ.λ.π.
Γ. Δυσπιστία στην πηγή του
μηνύματος
Ένα μήνυμα αξιολογείται με
βάση την αξιοπιστία της πηγής του.
Εάν π.χ. ένα διοικητικό στέλεχος
στέλνει συχνά λανθασμένα μηνύματα προς
τους υφισταμένους του και είναι
αναγκασμένο να τα αποσύρει, τούτο
δημιουργεί δυσπιστία στους υφισταμένους.
Οι υφιστάμενοι καθυστερούν
και ενεργούν χωρίς ενθουσιασμό.
Δ. Λανθασμένη αποκωδικοποίηση
του μηνύματος
Συνήθως αυτός που στέλνει
ένα μήνυμα το κωδικοποιεί μέσα στα
πλαίσια των εμπειριών και των γνώσεών
του. Ο αποδέκτης πάλι του μηνύματος θα
το μεταφράσει σύμφωνα με τις γνώσεις
του και τις εμπειρίες του. Εάν οι γνώσεις
και οι εμπειρίες δεν είναι ίδιες τότε
δεν υπάρχει αποτελεσματική επικοινωνία.
Ε. Χρονικές πιέσεις
Ο χρόνος που διαθέτουν τα
άτομα είναι πάντα περιορισμένος και
αυτό συχνά οδηγεί σε παραμόρφωση της
επικοινωνίας.
ΣΤ. Μεγάλες διαφορές στο
γνωστικό-πνευματικό επίπεδο
Ζ. Προκατάληψη-Εγωισμός
Η. Έλλειψη εσωτερικής
ευγένειας
